Sweet Valley High

(HAHAHA perfect toch )

Recht voor de stalling parkeerde Jules zijn motor. 'Afstappen Luus!' zei hij, waarna hij de motor parkeerde in de daarvoor bestemde fietsenstalling. Daarna zette hij zijn helm af en wachtte tot zijn zusje meeliep het schoolplein op.

Lucy stapte de motor af en liep toen Jules naar het schoolplein liep hem direct achterna, al was het wel in sneller tempo. Jules was veel groter, zij moest 2 stappen zetten waar hij er 1 zette. Toen Jules op een hekje ging zitten ging Lucy er gewoon naast zitten. Meteen kwam er een van Jules' "aanbidders" aanlopen. Laura. Bah.

Met piepende remmen parkeerde Daniel de Mercedes. "Ziezo. Nét op tijd." Grijnsde hij trots.

Ellen was helemaal bleek en staarde voor zich uit. "Je wéét toch dat ik er niet tegen kan als je zo snel rijdt !" Snauwde ze schor. Ze duwde de deur open en stapte uit. Haar tas hing ze stevig om haar schouder en de deur sloeg ze weer dicht.

Lucy stak haar tong even uit naar Laura toen die wegliep en keek toen op haar horloge. Waar zouden Ellen en Daniel blijven? Ze had ze nog nergens gezien tot nu toe.

"Moest je maar niet zo treuzelen !" Kaatste Daniel terug. Maar diep vanbinnen wist hij wel dat ze eigenlijk niet zo verschillend waren. Vandaag was hij wel eerder klaar, maar dikwijls was Ellen sneller en moest ze op hém wachten. Maar waarom haalde ze haar rijbewijs ook niet gewoon ?

Ellen stak de straat over en liep het schoolplein op. Ze was het ondertussen al gewoon dat veel mensen omkeken als ze eraan kwam. Ze zette een vlotte glimlach op haar gezicht en zwierde haar lange haar over haar schouder. Al snel zag ze Jules en Lucy zitten. "Heey !" Riep ze vrolijk toen ze dicht in de buurt was.

Daniel sloot de auto en stak de sleutel in zijn broekzak. Bah, geen zin in school. Hij slenterde naar de overkant van de straat en werd al begroet door enkele meisjes die hij, dacht hij, nog nooit had gezien. Hij vergat naar hen te glimlachen en liep gewoon door.

'Ellen!' riep Lucy blij toen Ellen éindelijk aangekomen was. Het was eigenlijk best vreemd dat ze met wat eerst de vrienden van haar broer waren omging, ze was nog steeds 2 jaar jonger dan hen. Maar ze gaf er vrij weinig om, de mensen van haar leeftijd waren zo dom, de meesten dan. Ze had wel vrienden van haar eigen leeftijd, maar niet zo heel veel eigenlijk. Voornamelijk ouderen.

Ellen gaf Lucy een knuffel en zwaaide blij naar Jules. "Goodmorning, dear !" Het was duidelijk dat het weer zo'n vrolijke dag zou worden.

'Hey Laura!' begroette Jules haar breed grijnzend. Hij mocht Laura eigenlijk niet zo, ze liep alsmaar achter hem aan, zó irritant. Maar als hij haar wegstuurde had hij iedereen tegen zich, en dan was zijn hele reputatie naar de maan. 'Ga je zaterdag ook weer uit?' vroeg Laura flirtend, soms een beetje geïrriteerd naar Lucy kijkend. 'Natuurlijk, natuurlijk!' knikte Jules. 'Jij ook?' vroeg hij toen. Laura knikte blij en liep toen - gelukkig - weer weg.

((dit moest nog eerder? Maar postte niet))


'Hey Ellen!' begroette Jules Ellen vrolijk. 'Lekker op tijd zijn jullie weer,' grijnsde hij. Normaal gesproken waren Lucy en hij ook altijd later, altijd door Lucy, maar dit maal eindelijk eens een keer niet.

Daniel slofte naar de plek waar hij zijn zus zag bewegen. Ze viel altijd wel op met haar kleurige kleding. "Hey." Hij ging op het muurtje zitten, naast Jules.

'Hey Dan!' begroette Lucy nu ook Daniel, die weer eens later aan was komen sloffen. Op dat moment ging de bel. 'Je kunt gelijk weer opstaan joh,' grinnikte ze.

"He jammer." Grinnikte Daniel. Hij was wel nog steeds trots dat ze nog net op tijd waren. "Tot straks, kleine." Hij porde hij Lucy's zij en begon naar de deur te lopen.

Lucy sprong op door Daniels por (XD), omdat ze daar sowieso niet tegenkon en er van geschrokken was. 'Jaja, spot er maar mee!' riep ze hem na. Zo klein was ze niet. .. Oke, was ze wel. Maar hij mocht er niks van zeggen!

Ellen rolde haar ogen om haar broer. Waarom bleef hij Lucy toch steeds kleine noemen ?! Ze hóórde gewoon bij hen. "Shut up, Dan. Soms is Lucy zelfs meer volwassen dan jij."

'Dag zusje!' Jules wierp zijn zusje een handkusje toe voor de grap, en trok toen Ellen mee richting de deur, waar Daniel al heen was gelopen. Op naar Engels.

Dankbaar keek Lucy Ellen aan, waarna ze ook naar binnenliep, richting haar eigen klas. Aardrijkskunde. Daar had ze een enorme hekel aan. Zóóó saai was het. ALtijd maar hetzelfde.

((internet valt weg T__T))