Lokaal Engels

5e klas! Met een gezellig zeikwijf <3!

Ellen slofte de klas binnen en gooide haar tas naar een bankje achteraan in de klas. "Niet gooien, juffrouw Walker." Zeurde de lerares al meteen.

Ja, niet gooien juffrouw Walker !" Deed Daniel de vrouw na. Hij vond het zo'n lachwekkend mens. Haar grijze haar stak altijd alle kanten op. Meestal was het in een grote dot midden op haar kop gezet, of toch tenminste geprobeerd. Halverwege de dag was het kapsel helemaal ingezakt of losgekomen.

Grinnikend om de tweeling liet Jules zich op de plaats voor Ellen vallen. Die vrouw had hen namelijk verboden langs elkaar te zitten, omdat ze teveel praatten. Dus nu moest hij alleen zitten. Gezellig.

Ellen ging rustig zitten op haar stoel en zag hoe de klas steeds voller werd. Stuk voor stuk allemaal saaie figuren. Kleurloos, leveloos gewooweg saai. Net zoals het lange verhaal dat de lerares deed. Ellen deed niet eens meer moeite om op te letten.

Jules tikte wat op de tafel met zijn nagels totdat de lerares hem geërgerd aankeek. 'Sorry' mompelde hij, bijna onhoorbaar, waarna hij ermee ophield. Zeikwijf dat het ook was. Bah.

Daniel ging op een lege plek zitten en nam traag zijn boeken. Wééral vond hij een papiertje in hartjesvorm in zijn tas. Die kwamen de laatste tijd wel vaker langs. Allemaal met een stukje uit een liedjestekst en de letter M eronder. Pfft, weg ermee.

Ellen steunde met haar elleboog op tafel en haar hoofd op haar hand. Dit was gewoon dodelijk. Wat boeide haar al dat gezeik ?! Dacht dat mens nou echt dat ze interessant was ?

Jules was met zijn hoofd op zijn armen gaan liggen en zonder dat hij het doorhad in slaap gevallen. Totdat er opeens een woeste vrouw langs hem stond te schreeuwen. 'ERUIT! ERUIT ZEG IK JE! ERUIT!' riep ze met een rood hoofd. 'Jaja,' mompelde Jules, de slaap uit zijn ogen wrijvend. 'EN GA JE MELD-' Ze kreeg de kans niet om haar zin af te maken want de deur was al met een klap dichtgevallen. Mooi niet dat hij zich ging melden.

Ellen schrok op uit haar dagdroom en keek verward om zich heen.

Daniel merkte dat Ellen zelf ook even helemaal 'weg' was geweest. "Jules sliep en het mens merkte het." Mompelde hij.

-

"Oh." Nu snapte Ellen het weer. Ze keek nog maar eens op haar horloge. Nog 10 minuten. Pfft. Ze tekende wat onzinnige dingen in haar schrift en zuchttde om de 5 seconden.