De stadsdiscotheek

'Shhhh,' kalmeerde Lucy Ellen. 'Niet druk om maken, gewoon meesleuren,' zei ze, waarna ze Daniel aan zijn arm wegtrok van het meisje. 'We gaan naar huis.' Zei ze, niet als vraag, maar als bevel. Ze kende Daniel nu toch lang genoeg om er iets van te durven zeggen. Ondertussen was Jules hen ook al gevolgd naar buiten toe. Nouja, hij deed nu zijn jas binnen aan.

Ellen voelde ineens een drang om die Celine te slaan en haar hand belandde op het meisje haar wang voor ze het zelf wist. "Blijf van mijn broer af. Slet." Wonder boven wonder voelde ze zich opeens een stuk beter. Dat was haar verdiende loon.

Een grijns verscheen op Lucy's gezicht. 'Go you!' zei ze blij tegen Ellen. Moest dat kind maar geen gebruik maken van dronken mensen. Asociale slet.

Ellen viste de sleutels van Daniel uit zijn zak en keek de anderen aan. "Ehm, ik denk niet dat we meneer hier gaan laten rijden ?" En zijzelf had nog geen rijbewijs. Ze kon wel een beetje rijden, maar ze durfde het nog niet goed. Samen met Daniel oefende ze op een lege parking, maar op de weg vond Ellen het echt veel te eng. Ze was gewoon zooo bang om iets verkeerd te doen en een ongeluk te veroorzaken. Daarom had ze haar rijbewijs dus nog steeds niet. Ze bleef het maar uitstellen en wilde steeds gewoon op de parking oefenen.

Lucy knikte. 'Dat lijkt me inderdaad geen goed plan nee,' zei ze toen. 'Maar jij hebt je rijbewijs toch ook nog niet?'vroeg ze, toen Ellen van plan leek zelf te gaan rijden. Straks reed ze hun nog dood.

"Nee. Maar ik was ook niet van plan om te rijden." Zei Ellen geïrriteerd. Ze kon er niet tegen als mensen haar aan haar rijbewijs herinnerden. "Of Jules moet rijden, of we gaan te voet en komen de auto morgen wel halen. Wat denk je ?"

Daniel wankelde ondertussen naar de bosjes en stond een beetje over te geven. Zo ging het steeds vaker. Straks gingen ze op school nog rondvertellen dat hij een drankprobleem had. En zijn ouders ! Die wisten natuurlijk van niets. Ze waren er ook nooit. Maar zulke dingen deden vaak al snel de ronde, dus het zou niet lang duren voor ze het wisten. Maar... Hij had hij had helemaal geen drankprobleem, toch ?

Jules heeft ook wat op, niet veel, maar toch. Beter lopen we gewoon,' zei Lucy, waarna ze al begon te lopen. 'We hadden al een film gehuurd, right? Het is nog zo vroeeeeeeg.' Het was pas half 12, normaal gingen ze veeeel later. Verbaasd keek ze op naar Daniel. 'Volgende keer minder drinken dus,' zei ze bloedserieus.

"Ja. Het is té vroeg. Door meneer spelbreker hier." Ellen plukte Daniel uit de bosjes en sleurde hem mee. "Jij krijgt vanavond alleen maar water. Als je al niet meteen in slaap valt." Ellen zuchtte. Waarom had zo zo'n egoïstische broer ? Hij verpestte de hele avond.

Kwaad keek Jules Lucy aan. 'Ik bepaal zelf wel of ik in staat ben om te rijden of niet,' zei hij, waarna er een alcoholwalm uit zijn mond kwam. Zo veel had hij niet gedronken, echt niet. Of wel? Nee het viel best mee. Maar misschien kon hij inderdaad niet rijden zo.

'In dit geval niet we lopen gewoon. Je ruikt helemaal naar de alcohol,' zei Lucy, die gewoon verder liep. Misschien had ze wel meer zin in een film nu, ze was toch al doodmoe.

Daniel lachte. "Waaaaaaaaaaaaaaarom gaan we niet met de auto ? Ik wil niet lopen hoor. Daar krijg je pijnlijke voeten van. Dat zeg jij toch altijd, niet Ellebel ?" Hij trok aan Ellen's haar en gierde het uit.

"NOEM ME NIET ZO !" Ellen gaf hem een duw. "En we gaan niet met de auto omdat jij een egoïstische zak bent." Ellen's geduld raakte op. Ze kon écht niet met haar broer overweg als hij dronken was.

"Schreeuw niet zo, man. Ik ben niet doof." Daniel liet zijn zus maar los en wankelde alleen vooruit.

'Laat hem maar hier,' zei Lucy serieus, al meende ze het niet. Tuurlijk lieten ze hem niet hier, maar misschien geloofde Daniel het wel in zijn dronken bui nu. En misschien hield hij dan zijn kop ook wel.

Weer kwaad keek Jules Lucy aan. 'Ben je gek geworden? Je laat hem toch niet alleen achter? Jezus Lucy dat is echt onmenselijk wil je dat serieus doen? Straks laten we jou hier achter,' zei hij, door de alcohol niet doorhebbend dat het nep was.

Lucy gaf Jules gelijk een stoot in zijn zij. 'Natuurlijk niet,' siste ze. 'Je begrijpt er niks van. Je moet echt minder drinken hoor,' zei ze, wetend dat hij niet eens superveel gedronken had.

"Ja." Ellen grinnikte. En ze moest écht lachen toen Jules die opmerking maakte. "Ahahahaa, sukkel !"

"Nee, ik ga naar huis." Antwoordde Daniel droog. "Of gingen we filmpje kijken bij jullie thuis ?" Vroeg hij aan Lucy.

Lucy rolde met haar ogen. 'Bij jullie natuurlijk,' zei ze, lichtelijk geïrriteerd. Dronken mensen konden zó irritant zijn. Zeker als ze alles 10 keer moesten vragen of dingen vroegen die ze eigenlijk wel wisten.

Jules keek Ellen even vaag aan. 'Ik meende het hoor,' zei hij toen bloedserieus. Als Lucy Daniel hier wilde laten kon hij toch net zo goed Lucy hierlaten? Al zouden zijn ouders hem vermoorden.

Daniel knikte. "Ik wist het wel. Ik wilde al niet naar jouw huis, daar gaan we al zo vaak heen. Een beetje afwisseling kan geen kwaaaad he !" Hij porde Lucy en struikelde half.

Ellen sloeg de straat in en begon sneller te lopen. Ze voelde zich zo onveilig met haar dronken broer op straat. Het liefst was ze zo snel mogelijk thuis, gezellig in de huiskamer. Dan was Daniel tenminste geen gevaar.

'Daar gaan we al zo vaak heen,' deed Lucy Daniel na. Hij mocht dan dronken zijn, dat was geen excuus om irritant te zijn. 'Oppassen of je ligt zo met je gezicht op de stoep.' zei ze toen. Wie was hier nu ouder, hij, of zij? Het leek meer op zij.

'Niet aanstellen jullie daar is het huis al,' zei Jules, die naar een huis in de verte wees. Het was misschien afgelegen, vanaf hier was het goed te zien. Hij gaf het niet graag toe, maar rond dit tijdstip was het hier best griezelig.