Walker's huis

Van op straat kan je er niet echt veel van zien. Het huis ligt ver naar achter en is afgeschermd door een hoge haag. De tweeling heeft elk z'n eigen kamer, ofcourse. Met inloopkast en apparte badkamer en alles. Ze wonen er met hun ouders, workaholics, en hun kleinere zusje die altijd met de oppas opgescheept zit. Ze hebben ook een hond.

Daniel stond al onder de douche. Hij zeepte zich helemaal in en genoot van het warme water. Maar hij wist dat hij moest opschieten, hij treuzelde altijd zo dat ookal stond hijnog zo vroeg op, hij toch steeds bijna te laat kwam. Hij deed een kwak shampoo in zijn hand en begon zijn hoofd te masseren.

Ellen's heerlijke droom over shirtjes en all stars werd ruw verstoord door het gepiep van haar wekker. Woest greep ze het ding beet en gooide het tegen de deur. De wekker spatte in stukken uiteen. De batterijen rolden over de houten vloer. Arghhh, kan ik wéér een nieuwe kopen. Dat deed ze nou altijd, haar wekker slopen. Deze was nog maar een week oud. Met haar ogen nog steeds dicht stapte ze uit bed precies óp een van de batterijen. "Aaauw, godverdomme !"

Daniel hoorde zijn zus schreeuwen. Vast weer de wekker. Het zou hem niets verbazen. Hij spoelde al het schuim uit zijn haar weg en stapte uit de douche. Het afdrooggedeelte haatte hij altijd, dus deed hij dat snel snel. Hij bond de handdoek rond zijn middel en liep terug naar zijn kamer om zich aan te kleden. Gewoon een simpele jeans en een shirt trok hij aan.

Ellen liep haar kast in en rommelden tussen haar kleding. Wat voor weer wordt het vandaag ? Met een ruk deed ze de gordijnen open en keek naar buiten. Ziet er zomerig uit... Ze koos een rood kleedje, ondergoed en wat accesoires en liep ermee naar de badkamer.

Daniel rommelde nog wat in de badkamer, onder andere met zijn haar, en liep toen naar beneden. Zoals verwacht zag hij niet zijn ouders aan de ontbijttafel, maar het kindermeisje en zijn zusje. "Hoi." Zei Daniel vrolijk toen hij erbij ging zitten. "Wil je brood ?" Vroeg het kindermeisje. "Ja, dankje." Daniel nam een paar sneden en de pot choco. "Niet de hele pot hoor ! Het is eigenlijk míjn choco." Waarschuwde zijn zusje. "Nene, ik neem maar een klein beetje hoor."

Vliegensvlug sprong Ellen in de douche. 10 Minuten later sprong ze er weer uit en droogde zich snel af. Ze had nog maar 20 minuten. En ze moest zich nog aankleden, haar doen, make-up doen, eten en helemaal naar school. Geen tijd te verliezen dus ! Ze trok haar kleding aan, kamde haar haren, maakte ze mooi steil met de steiltang en gooide haar gezicht vol met make-up. Nu had ze nog maar 5 minuten...

Daniel propte het boord in z'n mond, liep snel naar boven om zijn tanden te poetsen en klopte op de deur van Ellen's badkamer. "Hallo, ik vertek nu hoor !" Hij haatte het als hij op haar moest wachten. Tenslotte had hij zijn rijbewijs al, en zij niet.

"Jaaaaaa !" Ellen trok de badkamerdeur open en liep naar beneden. "Waar zijn mijn schoenen ?!" Krijste ze hysterisch. "Welke schoenen bedoel je, liefje ? Je hebt er minstens 50 !" Antwoordde het kindermeisje uiterst geduldig. "Heb ze al !" Schreeuwde Ellen terug, terwijl ze haar schoenen aantrok. Snel hing ze haar tas over haar schouder en liep naar buiten.

"We zijn weer laat." Mopperde Daniel. Hij stapte in de auto en draaide de sleutel om in het slot. Hij reed naar de straat en wachtte geergerd tot zijn zus zou instappen. Daarna scheurde hij weg.

Ellen deed de deur open en stapte naar binnen. Nadat ze het licht aan had gedaan en het alarm snel adgezet had deed ze haar jas uit. "Brr. Volgens mij staat de verwarming af !"

'Doe aan dan!' grinnikte Lucy terwijl ze binnenliep. Het was inderdaad nogal koud binnen. Maarja, dat was het buiten ook dus zoveel scheelde het nou ook weer niet.

"Wat een idee." Grinnikte Ellen. Ze prutste wat met de thermostaat. "Het duurt wel nog even voor het warm is." Zuchtte ze. Ze haatte koude huizen, zo ongezellig.

Meteen achter Lucy en Ellen liep Jules het huis binnen. Eindelijk echt veilig. Tenminste, dat hoopte hij maar. 'Nou! Haal die film tevoorschijn!' grinnikte hij blij.

Daniel stapte naar binnen en deed de deur dicht achter z'n rug. Met een zwaai hing hij zijn jas op, maar die viel er meteen weer vanaf. "Pfft, kloteding." Hij liet z'n jas maar liggen en liep recht naar de keuken. "Iemand zin in pizza ?!" Schreeuwde hij.

Pizza?! 'Ik wel!' riep Lucy blij. Pizza was zelfs al zou het 4 uur 's nachts zijn goed, je kon het gewoon altijd eten.

"Ja, bel maar !" Schreeuwde Ellen terug. "Voor mij Hawaii he !" Daarna keek ze naar Lucy en Jules. "En jullie ?"

Jules twijfelde even maar knikte toen ook. 'Ook Hawaii,' zei hij toen. 'En Lucy vast weer tonijn,' ging hij verder, waarop Lucy meteen knikte. 'Duh,' zei die. (eve ngeen zin om snel te wisselen XD)

"Mkeeey !" Hij toetste het nummer in, want dat kende hij van buiten en wachtte een tijdje. "Hallo, 2 Hawaii, 1 tonijn en 1 vier kazen, asjeblieft. Blablablastraat nummer 5. Ja. Oke bedankt." En hij legde weer af. Daarna liep hij naar de koelkast en nam een blikje Cola. "Pak maar drinken he." Zei hij tegen Lucy en Jules.

Ellen ging alvast op zoek naar geld om de pizza's te betalen. Meestal lag er wel wat op het aanrecht. Aha, oke dit komt wel toe denk ik. Nu moesten ze alleen nog even wachten op de pizza's. "Ik ga de DVD al insteken."

Jules knikte en pakte toen zelf ook wat te drinken. Hij was het inmiddels wel gewoon dat het zo ging, ze waren eigenlijk altijd wel bij elkaar, soms 1 dag niet, maar de dag erna weer gelijk wel. En het verveelde nooit.

Ellen liep naar de woonkamer en zette de tv aan. Ze had er echt super veel zin in. Ze stopte de DVD in de DVD-speler en plofte neer op de zetel. "Komen jullie nog ?" Riep ze richting de keuken.

Lucy knikte, al zag Ellen dat toch niet. 'Ik kom al!' riep ze, waarna ze Jules, die er nogal van schrok, ook gelijk meetrok. Met een plof ging ze op de bank zitten en wachtte tot de film zou gaan starten

Daniel nam zijn blikje Cola en liep naar de woonkamer. Hij liet zich in de zetel vallen, half op Ellen en klikte zijn blikje open.

Jules liet zich ook op de bank vallen en staarde gelijk naar het scherm. 'Aanzetten die handel!' grinnikte hij. Het was donker, en ze waren alleen, wat hetextra eng maakte. Beter!